Het was fijn dat ik mijn verhalen in de gesprekken kon ‘dumpen’ en met behulp van de vragen en invalshoeken van Isabel ik uiteindelijk tot oplossingen of inzichten kwam die ik daarvoor niet had gezien. Soms kon ik zo gefixeerd zijn op iets, waardoor ik de zijwegen niet meer zag.

Ik merk dat ik nu meer met mezelf in contact sta en ook vaak niet meer hoef na te denken wat ik van iets vind en hoe ik iets wil aanpakken. Tijdens het begeleidingstraject zijn we onder andere aan de slag gegaan met een bepaald gevoel wat ik al langere tijd in mijn buik had. Een gevoel dat ik niet overal in mijn lijf, gedachten en emoties bij kon. Samen zijn we dit gevoel gaan onderzoeken en bekijken wat het nodig heeft. Hierdoor verdween het langzamerhand, en dat voelt goed. Ik kan nu meer van mijzelf uitgaan en ‘de ander’ is niet meer leidend in mijn leven.
Het lukt mij nu beter om te relativeren en te normaliseren, en dat helpt mij enorm. Nu denk ik steeds vaker: ‘Misschien ben ik wel niet zo gek als ik denk..’

Het contact met Isabel was prettig: we hadden een goede samenwerking. Isabel vertelde mij niet wat zij dacht dat goed voor mij was en kwam niet met adviezen, maar stelde mij vragen en bracht mij zo op andere gedachtewijzen en inzichten.
Er was ruimte om dingen uit te proberen en ook nee te kunnen zeggen als ik merkte dat een bepaalde oefening niet bij mij paste. Ik heb geen punten of dingen gemist die ik graag anders had willen zien.

Isabel liet mij praten, oordeelde niet, lachte mee, gaf complimenten en kwam goed terug op items. Ik had het gevoel dat ik alles kon zeggen.

De benadering van Isabel in onze werkrelatie is gebaseerd op gelijkwaardigheid en dat heb ik zeer op prijs gesteld. Ik durfde mij kwetsbaar op te stellen in de gesprekken, iets wat Isabel zelf ook deed. Deze gelijkwaardigheid en persoonsgerichtheid heb ik in de vele jaren dat ik met hulpverlening in contact ben geweest erg gemist: de protocollen en regels waren daarin leidend in plaats van de persoon zelf. Isabel blijft bleef betrokken bij mij, ook al liepen de emoties bij mij soms hoog op.

Vanaf kinds af aan heb ik bijna altijd alles alleen moeten doen en voor mijn ouders en broers moeten zorgen. In het traject met Isabel hoefde dat opeens niet meer; we gingen samen de zoektocht in en ik kon plaatsmaken voor mij eigen behoeften in plaats van te moeten zorgen voor anderen en mijn eigen behoeften opzij te schuiven. Dit was voor mij erg wennen, maar het heeft ruimte gecreëerd voor mijzelf.

Het gaat nu goed met mij. Het voelt eigenlijk alsof ik weer echt mijzelf ben na een lange tijd en flinke stappen vooruit heb kunnen maken. Ik kan ook weer vrolijk en blij zijn. De handvatten en inzichten die ik heb gekregen in de gesprekken met Isabel hebben daarin flink geholpen. Tevens kon ik mijn hart luchten aan iemand die wat verder afstond van mij situatie.

Ik snap mijn onderbuikgevoel nu beter en sta beter bij mijn gevoel stil. Ik worstelde onbewust met verschillende rollen die ik vervulde in mijn leven: die van moeder van mijn kind en die van ex-partner van de vader van mijn kind. Deze rollen vroegen beiden andere dingen van mij en waren daarom soms verwarrend voor mij, met name omdat er nogal eens wat emoties bij kwamen kijken. Het lukt mij nu beter om die twee rollen van elkaar te onderscheiden.

Veel gehad aan de gesprekken met Isabel, door de rust en ruimte die zij gaf, kon ik dieper bij mijn gevoel komen. Soms maar door enkele woorden te zeggen, of oefeningen te doen komt er bij jezelf meer zicht op het geen wat er speelt. Krijgt het woorden, en niet alleen gedachten die door je hoofd en hart vliegen. Isabel is daarvoor een hele goed therapeut, ze is empathisch, en kan goed analyseren.

Ik kwam binnen bij Isabel met de hulpvraag om assertiever te worden, en om de turbulente tijd van de afgelopen jaren te kunnen verwerken.

De oude ‘ik’ hield  vooral rekening met de ander en niet met mijzelf. Dit met als uitkomst dat het nog lang aan het spoken was in mijn hoofd en ik de situatie/het voorval niet goed kon loslaten.

Gedurende het traject ben ik mentaal gegroeid en weet ik beter voor mezelf op te komen, zowel in mijn relatie als bij andere mensen. Ik kan nu beter mijn grenzen aangeven en merk het op tijd wanneer ik wel weer geneigd ben om over mijn eigen grenzen heen te gaan en wegzak in oude patronen. Het lukt mij om assertief te blijven, ook als ik een langere tijd geen gesprek met Isabel heb gehad.

Eerder voel ik nu bij mijzelf wanneer er iets aan het ‘opborrelen’ is, bijvoorbeeld boosheid. Ik neem deze emoties en gevoelens nu serieuzer en vertrouw op ze. Dit maakt dat ik hier beter mee om kan gaan en ook bij mijzelf kan blijven. Mijn boosheid kan ik nu beter uiten en dat voelt dan als een opluchting, maar het is ook nog wel ongemakkelijk. Voorheen werd ik nooit boos, en ik heb nu gemerkt dat ik deze emotie in sommige gevallen zeker wel nodig heb. En dat dat oké is.

In het bijzonder heeft een specifieke oefening mij erg geholpen en deze doe ik nu nog wel eens zonder de ondersteuning van Isabel. Het helpt mij om keuzes te maken.
De gesprekken met Isabel hebben mij inzicht gegeven in mijzelf. Het is mij duidelijker geworden wie ik ben, wie ik mag zijn en wie ik wil zijn. Daarnaast had ik ook gewoon de behoefte om mijn verhaal kwijt te kunnen.

De gesprekken met Isabel hebben mij een houvast gegeven in een moeilijke periode.
Het was fijn dat ze luisterde, meedacht, met suggesties kwam, mijn gevoel bevestigde of oefeningen aanbood. Door vragen te stellen of het gesprek samen te vatten kwam ik tot oplossingen en inzichten. Ons contact heb ik als zeer prettig ervaren.